ಕತ್ತಲ ಪಯಣ

ತಾತ ಕೊಟ್ಟ ಹಣತೆ ಕೈಯಲಿಹುದು,
ಎಣ್ಣೆ, ಬತ್ತಿಗಳಿಲ್ಲದೆ ಕತ್ತಲಿಹುದು.
ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟ ಗಂಟು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ,
ಅದ ಮಕ್ಕಳಿಗೊಪ್ಪಿಸುವ ಭಾರ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ.

ಕತ್ತಲಲಿ ಎಡವೆಡವಿ ಬಿದ್ದರೂ ಕೂಡ,
ಹಣತೆಯ ಬೆಳಕಿದೆಯೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಹುದು ನೋಡ.
ಹೊಸ ಬೆಳಕ ಕಿರಣಗಳ ಸಹಿಸಲಾರದು ಕಣ್ಣು,
ರೂಢಿಯಾಗಿದೆ ನಮಗೆ ಕತ್ತಲಿನ ಹುಣ್ಣು.

ಕತ್ತಲಲ್ಲೇ ನಡೆದು, ಕತ್ತಲಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದು,
ಎಡವಿದ ಕಾರಣಕೆ ಅವರಿವರ ಹಳಿದು,
ಕತ್ತಲಿನ ನೆರಳಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲವನು ಹುಡುಕಿ,
ಸಿಗದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬೇಗ ಎಲ್ಲರಲೂ ಸಿಡುಕಿ,

ಸವೆದಿದ್ದೇವೆ ನಡೆನಡೆದು ಜೀವಮಾನದ ತನಕ,
ಹಣತೆ, ಗಂಟುಗಳ ಮಕ್ಕಳಿಗೊಪ್ಪಿಸುವ ತವಕ.
ಗಂಟೊಮ್ಮೆ ಬಿಚ್ಚಿದ್ದರೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತೇನೋ,
ಎಣ್ಣೆ, ಬತ್ತಿಗಳ ಭರಣಿ ಕಾಣುತಿತ್ತೇನೋ!