ಮುಂದಿದೆ ಮಾರಿಹಬ್ಬ!

ನೀ ಬಂದೆ, ವಾಮನನಂತೆ,
ಜಗವನಾಕ್ರಮಿಸಿದೆ.
ಭಯಭೀತರಾದರು,
ಪ್ರಜೆಗಳೂ, ರಾಜರೂ, ಎಲ್ಲರೂ!

ಅಸ್ತ್ರಗಳೆಲ್ಲ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ,
ನಿನ್ನ ಶಕ್ತಿಯ ಮುಂದೆ.
ನೀನೇತಕೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ?
ಜಗವಾಗಿದೆ ಕುರಿಗಳ ಮಂದೆ!

ಮುಟ್ಟಿದರೆ ನಿನ್ನ,
ಕತ್ತು ಹಿಸುಕುವೆಯಲ್ಲ!
ಉರುಳುತಿವೆ ತಲೆಗಳು,
ನಿನ್ನ ನೆರಳು ಬಿದ್ದಲ್ಲೆಲ್ಲ!

ಅಡಗುದಾಣಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತಿದೆ,
ಹೊಸ ಅಸ್ತ್ರಗಳ ಶೋಧ,
ನಿನಗಾಗಿ ಬರಲಿದ್ದಾನೆ,
ಬಲಶಾಲಿ ಯೋಧ!

ಕೊರೋನಾ, ಮುಂದಿದೆ ನಿನಗೆ,
ಕಂಡರಿಯದ ಮಾರಿಹಬ್ಬ!
ಹೆದರದೆ ನಿನ್ನೆದುರು,
ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುವನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ!

ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಮಜಾ (ಮಕ್ಕಳ ಕವನ)

ಆಗಿದೆ, ಆಗಿದೆ, ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗು,
ಮುಗಿದಿದೆ ನಿದ್ದೆಯ ಸೊಬಗು!

ಏಳು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಟೈಮಾಯ್ತು,
ಸ್ನಾನಕೆ ನೀರು ಬಿಸಿಯಾಯ್ತು,
ಡಬ್ಬಿಗೆ ತಿಂಡಿ ರೆಡಿಯಾಯ್ತು,
ಎನ್ನುವ ಸದ್ದಿಲ್ಲ ಏನಾಯ್ತು?

ಓಹೋ! ಶಾಲೆಗೆ ರಜಾ!
ನಮಗೆಲ್ಲ ಈ ದಿನ ಮಜಾ!
ಚೌಕಾಬಾರಾ, ಕೇರಮ್ಮು,
ಆಡಲು ಬಂದಿದೆ ಹೊಸ ದಮ್ಮು!

ಪಾನಿ ಪೂರಿ, ಖಾರ ಪಕೋಡ,
ಅಮ್ಮನೇ ಕೊಟ್ಟರೆ ಯಾರಿಗೆ ಬೇಡ!
ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ,
ಬೇರೇನೂ ಬೇಡ ನನಗಿಲ್ಲಿ!

ಓಹೋ! ಶಾಲೆಗೆ ರಜಾ!
ನಮಗೆಲ್ಲ ಈ ದಿನ ಮಜಾ!

ಬಾರೋ ಚಂದಿರ (ಮಕ್ಕಳ ಕವನ)

ಬಾ ಬಾ ಚಂದಿರ, ಬಾರೋ ಚಂದಿರ,
ನಮ್ಮಯ ಕಂದಗೆ ಮುಖ ತೋರೋ!

ಬೆಳ್ಳಿಯ ಚೆಂದುಳ್ಳಿ ಚೆಲುವ ನೀನು,
ಚುಕ್ಕಿಗಳೊಡನೆ ಆಡುವೆಯೇನು?
ಆಡಲು ಮುದ್ದು ಕಾಯುತಿಹ,
ನಮಗೂ  ನಾಲ್ಕು ಚುಕ್ಕಿಯ ತಾ!

ಆಡಲು ಬಾರೋ, ಹಾಡಲು ಬಾರೋ,
ಕಂದನ ಜೊತೆಗೆ ಉಣ್ಣಲು ಬಾ!
ಸೊರಗುವೆ ಏಕೆ ಉಣ್ಣದೆ ನೀನು,
ಹಾಲನ್ನವ ನಾ ನೀಡುವೆ ಬಾ!

ಶಿವನ ಹತ್ತಿ ನೀ ಕುಳಿತಿಹೆಯೆಂದು,
ಮಗುವೂ ಹತ್ತಿತು ತಲೆ ಮೇಲೆ!
ನಿನ್ನನು ನೋಡಿ ಕಲಿಯುವ ಆತುರ,
ತುಂಟಾಟವು ಬೇಡ ಓ ಚತುರ!

ಓಣಿಗೆ ಬಂದೆ, ಬೆಳಕನು ತಂದೆ,
ಕಂದಗೆ ಮುದವನು ನೀ ತಂದೆ,
ಹೋಗಲು ಏಕೆ ಆತುರ ನಿನಗೆ,
ನಿನ್ನ ಒಡನಾಟ ಇರಲಿ ನಮಗೆ.

ಆಟವ ಮುಗಿಸಿ, ಊಟವ ಮುಗಿಸಿ,
ಟಾ ಟಾ ಹೇಳು ನಮ್ಮ ಪುಟಾಣಿಗೆ,
ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಸೇರುವ ರಾತ್ರಿಗೆ,
ಇರುಳ ದೀಪವು ಮೂಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ!

(ಕರುನಾಡು ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಮೇ ೨೦೨೦ರ  ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ಅಂತರ್ಜಾಲ ಶಿಶುಗೀತೆ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಪಡೆದ ಕವನ)

ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಳೆ

ಧರೆಗಿಳಿದಿದೆ ಸುರಲೋಕದ,
ಅಮೃತ ಬಿಂದು.
ನವಚೇತನ, ಉಲ್ಲಾಸದ,
ರಾಗವು ಇಂದು.

ಹಸಿರುಟ್ಟಿದೆ ಭೂತಾಯಿಯು,
ನಸುಬೆಳಕಲಿ ಮಿಂದು.
ನವಪಲ್ಲವ ಚಿಗುರೊಡೆದಿದೆ,
ಹೊಸಲೋಕಕೆ ಬಂದು.

ತಂಗಾಳಿಯ ಕುಳಿರಲ್ಲಿದೆ,
ಬಿಸಿಯೇರುವ ಮತ್ತು.
ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಮೈಮರೆತರೆ,
ಕರ್ತವ್ಯಕೆ ಕುತ್ತು.

ಪಲ್ಲಂಗವ ತೊರೆದುಬಿಡಿ,
ಧನ್ಯವಾದ ಇತ್ತು.
ಮುಂಜಾನೆಯ ಹೊಂಗಿರಣವು,
ಪಲ್ಲವಿಸುವ ಹೊತ್ತು.

ಬಣ್ಣದ ನವಿಲು (ಮಕ್ಕಳ ಕವನ)

ನವಿಲೇ ನವಿಲೇ ಬಣ್ಣದ ನವಿಲೇ,
ಕುಣಿಯುವ ಬಾರೇ ಓ ನವಿಲೇ!

ಹಸಿರು, ನೀಲಿ, ಹೊನ್ನಿನ ಬಣ್ಣ,
ನಿನಗಾರಿತ್ತರು ಹೇಳಣ್ಣ?
ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲನು ನಾಚಿಸಿದೆ,
ನಿನ್ನಯ ಬಣ್ಣ ರಂಜಿಸಿದೆ!

ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕಿರೀಟ ನೋಡು,
ತಾಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಳುಕಾಡು.
ಸಾವಿರ ಕಣ್ಣಿನ ಸುಂದರ ನೀನು,
ಏನೆಲ್ಲ ಕಂಡೆ ಹೇಳೆಯ ನೀನು?

ಮಳೆಯನು ತರುವ ಮೋಡವ ಕಂಡರೆ,
ಕುಣಿಯುವೆ, ನಲಿಯುವೆ, ಮನಸಾರೆ!
ನಿನ್ನ ಕುಣಿತದ ಸಂಭ್ರಮ ಕಂಡು,
ಇಳಗೆ ಇಳಿದಿದೆ ಹನಿಗಳ ದಂಡು!

ಚಾಮರವಾಗಿದೆ ನಿನ್ನಯ ಗರಿಗಳು,
ದೇವನ ಸೇವೆಗೆ ತಂಪಿನ ಅಲೆಗಳು!
ಕೃಷ್ಣನ ಕಿರೀಟ ಏರಿದೆ ನೀನು,
ಮನಸಿನ ಕೋರಿಕೆ ತೀರಿದೆಯೇನು?

ನಮ್ಮಯ ದೇಶದ ರಾಷ್ಟ್ರಪಕ್ಷಿ,
ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹೆಮ್ಮೆಗೆ ನೀ ಸಾಕ್ಷಿ!
ದೇಶದ ಜನರಿಗೆ ಸಂತಸ ತಂದೆ,
ಹರುಷವ ಹರಡಲು ನೀ ಬಂದೆ!

ಮನದನ್ನ

ಮಾತಿಲ್ಲದ ಮೌನಿ ಮಾಂತ್ರಿಕನೀತ,
ಮುಟ್ಟಿದ ಮಾತ್ರಕೆ ಮೈನವಿರೇಳಿಸಿದ!

ಮುಂಗುರುಳ ಮುಟ್ಟಿ ಮುದಗೊಳಿಸಿ,
ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ ಮೂಡಿಸಿದನಲ್ಲ!
ಮೈಸವರಿ ಮುತ್ತಿಟ್ಟ ಮೋಡಿಯಲಿ,
ಮೊಗವೆಂಬ ಮೊಗ್ಗನರಳಿಸಿದನಲ್ಲ!

ಮಲ್ಲೆ, ಮಂದಾರಗಳ ಮೇಲುರುಳಾಡಿ,
ಮಧುರ ಮಕರಂದಗಳ ಮೂಸಿ,
ಮಾಗಿದ ಮಾವುಗಳ ಮೈದಡವಿ,
ಮೇರೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮೆರೆಯುತಿಹನಲ್ಲ!

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮರೆಮಾಡಿ ಮುಚ್ಚಿಡಲಾರಳು,
ಮಿಕ್ಕವರ ಮೈಮನವ ಮೀಟದಿರಲೆಂದು.          .
ಮುಗ್ಧ ಮಂಗಳೆಯರ ಮನದನ್ನನೀತ,
ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಧುರ ಮಂದಮಾರುತ!

(ಎಲ್ಲ ಪದಗಳೂ ʻಮʼ ದಿಂದ ʻಮಂʼ ವೆರೆಗಿನ ಗುಣಿತಾಕ್ಷರಗಳಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭ)

ಕೊರೋನಾ ಕಲ್ಯಾಣ

ಕೂಡಿದ ಹೃದಯಗಳೆರಡು,
ಹಡೆದಾ ಜೋಡಿಗಳೆರಡು,
ಹತ್ತಿರದವರೊಂದಿಪ್ಪತ್ತು,
ಬೇರೆ ಬೇಡ ಮದುವೆಯ ಹೊತ್ತು!

ಮೂರ್ಗಂಟಿಗೆ ಬೇಕೆ ಸಾವಿರ ಸಾಕ್ಷಿ?
ಹೂಂ ಎಂದರೆ ಸಾಕು ಮನಸಿನ ಪಕ್ಷಿ!
ನೂರಾರು ಅತಿಥಿಗಳು ಬೇಕಿಲ್ಲ,
ಸಹೃದಯರು ಹತ್ತೇ ಸಾಕಲ್ಲ!

ಕಾಣಿಕೆ ಬೇಡ, ತೋರಿಕೆ ಬೇಡ,
ದುಡಿದ ಗಂಟಿನ ಸೋರಿಕೆ ಬೇಡ!
ಊಟಕೆ ಇರಲಿ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ,
ಮದುವೆಲಿ ಇರಲಿ ಮನಸಿಗೆ ಹಾಯಿ!

ಕಳಿಸಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಶುಭಹಾರೈಕೆ,
ವೈಫೈ ಮಾಡಲಿ ಪೂರೈಕೆ.
ಹೀಗೇ ಆಗಲಿ ಮದುವೆಗಳು,
ನಗುತಾ ಇರಲಿ ಬದುಕುಗಳು.

ಸಮಾಜ ಸುಧಾರಕ ಕೊರೋನಾ,
ಹಿಡಿತಕೆ ತಂದಿದೆ ಖರ್ಚನ್ನ!
ಪಾಯಸ, ಹೋಳಿಗೆ, ಚಿತ್ರಾನ್ನ,
ಆಗೇ ಹೋಯಿತು ಕಲ್ಯಾಣ!

ವಿಶ್ವ ದಾದಿಯರ ದಿನ

ಮಾತೆಯ ಮಮತೆ,
ಸೋದರಿ ಕ್ಷಮತೆ,
ಮಡದಿಯ ಕಾಳಜಿ,
ಎಲ್ಲವೂ ನಿಮ್ಮಲಿ ದಾದಿ!

ತಾ ಉರಿದು ಬೆಳಕನೀವ,
ಮೇಣದ ಬತ್ತಿಯ ತರಹ,
ರೋಗಿಯ ಬಳಲಿ ಬಂದ,
ಆರದ ಬೆಳಕಿನ ಬಂಧ!

ಮಮತೆಯ ಕರದಲಿ,
ಕರುಣೆಯ ಸ್ವರದಲಿ,
ಅಡಗಿದೆ ಅಮೂಲ್ಯ ಸೇವೆ,
ಅದೃಷ್ಟವಂತರು ನಾವೇ!

ಇಂದಿನ ದಿನವೇ ಸುದಿನವು,
ಕರುಣೆಯು ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವು!
ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಲಾಮ್,
ಹಚ್ಚುತ್ತಿರಿ ನಗೆಯ ಮುಲಾಮ್!

ನನ್ನಮ್ಮ

ಬೇಡಿದ್ದನ್ನು ನೀಡುವವಳು,
ಏನನ್ನೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸದವಳು,
ಮಮತೆಯ ಮಡಿಲಿವಳು,
ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊಡ ಇವಳು!

ಅನ್ನ ನೀಡಿ ಪೊರೆಯುವಳು,
ಜಲವನಿತ್ತು ಹರಸುವಳು,
ಅಕ್ಷಯ ಪಾತ್ರೆ ಇವಳು,
ಕಾಮಧೇನುವೇ ಇವಳು!

ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ಕೋಪಗಳ,
ನಗುತ ನುಂಗಿಬಿಡುವಳು.
ನಮ್ಮ ತಪ್ಪು ಕ್ಷಮಿಸುವಳು,
ಮೂಕಳಾಗಿ ಮರಗುವಳು,

ಹಸಿರು ಸೀರೆ ಉಟ್ಟವಳು,
ಬಣ್ಣದ ನಗ ತೊಟ್ಟವಳು,
ಕ್ಷಮಯಾಧರಿತ್ರಿ ನನ್ನಮ್ಮ,
ಭೂಮಿತಾಯಿ ಇವಳಮ್ಮ.

ಅಮ್ಮ

ನನ್ನ ಮೊದಲ ಸ್ಪರ್ಶ ನೀನಮ್ಮ,
ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪರಿಚಯ ನೀನಮ್ಮ,
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಬಡಿತ ಜೋಗುಳವಮ್ಮ,
ನನ್ನ ಮೊದಲ ತೊದಲು "ಅಮ್ಮ"!

ನನ್ನ ಮೊದಲ ಆಟ ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ,
ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪಾಠ ನಿನ್ನ ನಡೆ,
ನನ್ನ ಮೊದಲ ತುತ್ತು ನೀನಿಟ್ಟೆ,
ನನ್ನ ಮೊದಲ ಮುತ್ತು ನೀ ಕೊಟ್ಟೆ!

ನನ್ನ ಗೆಲುವೇ ನಿನ್ನ ಗೆಲುವೆಂದೆ,
ನಾನೇ ನಿನ್ನ ಜಗವೆಂದೆ.
ಜಗಕೆ ನನ್ನ ಪರಿಚಯಿಸಿದೆ,
ನನ್ನ ಜಗವ ನೀ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ!

ನಾ ಬಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ ನೀನತ್ತೆ,
ನಾ ನಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ನೀ ನಕ್ಕೆ,
ನನ್ನ ಮೊದಲ ಏಟು ನೀ ತಿಂದೆ,
ನಿನಗಾಗಿ ನಾನೇನು ತಂದೆ?

ಸದವಕಾಶ

ಅವಕಾಶವಿದು, ಅವಕಾಶವಿದು,
ನಮಗೆಲ್ಲ ಸದವಕಾಶವಿದು!

ತೊರೆದ ಬಂಧುಗಳ ಆಲಂಗಿಸಲು,
ಮುರಿದ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬೆಸೆಯಲು,
ಸವಿಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಕಲೆಯಲು,
ಹಾಲು, ಜೇನಿನಂತೆ ಬೆರೆಯಲು!

ಮನೆಯ ಆಹಾರ ಮೆಚ್ಚಲು,
ಶಾಖಾಹಾರವ ಒಪ್ಪಲು,
ವಿಷಾಹಾರವ ತೊರೆಯಲು,
ಹಂಸಕ್ಷೀರ ನ್ಯಾಯದೊಲು!

ಧಾರಾವಾಹಿಗಳ ಮರೆಯಲು,
ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕ ತೆರೆಯಲು,
ಸದಭಿರುಚಿಗಳ ಬೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು,
ಚಾತಕಪಕ್ಷಿಯ ಆಯ್ಕೆಯೊಲು!

ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗಳ ತುಂಬಲು,
ನತದೃಷ್ಟರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು,
ಕರುಣೆ, ಮಮತೆ, ಬೆಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು,
ಮಾತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೃದಯದೊಲು!

ಪರದೇಶದ ಮೋಹವ ಬಿಡಲು,
ಚೀನಿಯ ವಸ್ತು ತ್ಯಜಿಸಲು,
ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಸೃಜಿಸಲು,
ಸ್ವಾವಲಂಬನೆಯ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು!

ಕೊರೋನಾ ಕೊಟ್ಟಿದೆ ಅವಕಾಶ,
ಮಾಡೋಣ ರಂಗಕೆ ಪ್ರವೇಶ,
ಹರಸುತಿಹ  ನಮ್ಮ ಪರಮೇಶ,
ಈಗ, ಎಲ್ಲೆಯೇ ಅಲ್ಲ ಆಕಾಶ!

ಪುಂಡ ಮಕ್ಕಳು

ನಿಸರ್ಗ ತಾಯ ಮಕ್ಕಳಿವರು
ತುಂಟರು, ತುಡುಗರು,
ಪುಂಡಾಟದಲಿ ಮಗ್ನರು,
ಮೊಂಡಾಟದಲಿ ಶ್ರೇಷ್ಠರು!

ಮಾತೆ ಇತ್ತ ಊಟದಲ್ಲಿ,
ವಿಷವ ಬೆರೆಸಿಕೊಂಡರು.
ದಾಹ ನೀಗೋ ನೀರಿನಲ್ಲಿ,
ಕಸವ ಕಲೆಸಿಕೊಂಡರು.

ಮನಬಂದಂತೆ ಆಡುವರು,
ಪರಿಣಾಮಗಳ ನೋಡರು.
ಆಟ ಆಡುತಲೇ ತಾಯ,
ಎದೆಗೆ ಲಗ್ಗೆಯಿಟ್ಟರು!

ತಾವೇ ಒಡೆಯರೆಂದು ಭ್ರಮಿಸಿ,
ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ ಕುಣಿದರು,
ಮಾತೆ ಇತ್ತ ಸೂಚನೆಗಳ,
ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ನಡೆದರು.

ಅಗೋ ಗುಮ್ಮ ಎಂದಳು,
ಹೆದರಲಿಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳು.
ಕೆಂಗಣ್ಣ ಬಿಟ್ಟಳು,
ಬೆದರಲಿಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳು!

ಎನೂ ತೋಚದಾಗಿ ಅವಳು,
ಪಾಠ ಕಲಿಸೆ ಬಯಸಿದಳು.
ಕೊರೋನಾ ಗುಮ್ಮನವಳು,
ಛೂ ಎಂದು ಬಿಟ್ಟಳು!

ನಗುವ ನೀರಾಜನ

ನಿನ್ನ ನಯನದಿ ನೋವೇಕೆ ನಲ್ಲೆ?
ನನ್ನ ನಗುವೇ ನಗಬಾರದೇ?

ನನ್ನ ನಗುವಲಿ ನಿನ್ನ ನಗುವು,
ನಂಬಿಕೆಯಿಟ್ಟು ನಕ್ಕು ನಗಲಿ,
ನಂಜು ನಶಿಸಿ, ನೋವನಳಿಸಿ,
ನಸುನಗಲಿ ನಗುವಿನ ನಸುಕಿಗೆ.

ನವವಧುವಿನೊಲು ನಗುವು ನಾಚಿದೆ,
ನಲ್ನುಡಿಗೆ ನಳಿನ, ನಗುತ ನಕ್ಕಿದೆ.
ನಳನಳಿಸುವ ನಯನದ್ವಯಗಳು,
ನಗೆಯ ನಾದವ ನುಡಿಸಿವೆ.

ನಗೆಯ ನಗವ ನನಗಿತ್ತು ನಲ್ಲೆ,

ನನ್ನ ನಗುವನು ನಗಿಸು ನೀ!

ನನ್ನ ನಗುವಿನ ನರ್ತನವಿಲ್ಲಿ,

ನಿನ್ನ ನಗುವಿನ ನೆರಳಲಿ!

ನನ್ನ ನಗುವಿಗೆ, ನಿನ್ನ ನಗುವಿಗೆ,
ನಕ್ಕು ನಲಿಯಲಿ ನಿಕೇತನ.
ನಮ್ಮ ನಗುವಿಗೆ ನಿಷ್ಪತ್ತಿಯಾಗಲಿ,
ನೂರು ನಗೆಗಳ ನೀರಾಜನ!

ಎರಡು ನೂಲು

ಋಣಧನಗಳ, ಪಾಪಪುಣ್ಯಗಳ,
ನೂಲೆರಡು ಹೆಣಿಕೆಯ ಲೋಕವಿದು!

ಹೊಳೆವ ಚಿನ್ನವೋ?
ಮಸಣದ ಬೂದಿಯೋ?
ಋಣಧನಗಳ ಜೋಡಣೆಯ,
ಕಥೆಯಲ್ಲವೇನು?

ಲಕ್ಷ್ಮೀಕಾಂತನೋ?
ದರಿದ್ರನಾರಾಯಣನೋ?
ಪಾಪಪುಣ್ಯಗಳು,
ತಂದ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನೋ?!

ನೂಲೆರಡಾದರೂ,
ಹೆಣಿಕೆಯ ಕ್ಲಿಷ್ಟತೆ,
ಬಿಡಿಸಲಾಗದ ಗಂಟು,
ನಮಗಿಲ್ಲ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ.

ಅರಿಯಹೋದಂತೆಲ್ಲ,
ಹೆಚ್ಚುವುದು ಗೋಜಲು,
ಅರಿತಿದ್ದು ಕೇವಲ,
ಅಷ್ಟೋ, ಇಷ್ಟೋ!

ಈ ಹೆಣಿಕೆಯಲ್ಲಡಗಿದೆ,
ನಾವರಿಯದ ರಹಸ್ಯ,
ಸಮಯಾಕಾಶಗಳ ರಂಗದಲಿ,
ಆಡುತಿದೆ ಲಾಸ್ಯ!

ಸಮಯದ ಗೊಂಬೆಗಳು,
ನಾವೇನು ಬಲ್ಲೆವು?
ಸೃಷ್ಟಿರಹಸ್ಯದ ಕಗ್ಗಂಟಲಿ,
ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿಹೆವು!