ನಮ್ಮ ಲೋಕ

ನಮ್ಮಯ ಲೋಕ, ಹೆಮ್ಮಯ ಲೋಕ,

ಎಲ್ಲವ ಮೀರಿದ ಮಾಯಾಲೋಕ!

ಕೋಟಿ ಗ್ರಹಗಳಿಗೆ ಮುಕುಟಪ್ರಾಯ,

ನಿತ್ಯನೂತನ ಹರಯದ ಪ್ರಾಯ!

ಜೀವವ ಧರಿಸಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಉಣಿಸುವ,

ಬಣ್ಣದುಡುಗೆಯ ಚೆಲುವರಸಿ!

ವಿಶಾಲ ನಭದಲಿ ಹರಡಿದೆ ಹತ್ತಿ,

ಬಿಸಿಲನು ತಡೆದು ತಣಿಸುವ ಭಿತ್ತಿ.

ದಣಿದ ಬುವಿಗೆ ಕರುಣೆಯ ತೋರಿ,

ದಾಹವ ನೀಗುವ ಅಂಬರ ಪೋರಿ!

ನೀಲಿಯ ಬಾನು, ಹಸುರಿನ ಕಾನು,

ಕಾಡಿನ ಮರದಲಿ ತುಂಬಿದೆ ಜೇನು!

ಕಿವಿಯಲಿ ಗುನುಗಿದೆ ಹಕ್ಕಿಯ ಹಾಡು,

ಹೂಗಳ ಪರಿಮಳ ಸೆಳೆದಿದೆ ನೋಡು!

ಬೆಳಗಿಗೆ ಒಂದು, ರಾತ್ರಿಗೆ ಒಂದು,

ಬಾನನು ಬೆಳಗಿದೆ ಜೋಡಿದೀಪ.

ಏಳು ಬಣ್ಣಗಳ ಬೆಡಗಿನ ರೂಪ,

ರಂಗೋಲಿ‌ ಇಲ್ಲಿ ಇಂದ್ರಛಾಪ!

ಏಳುವ ದಿನಕರ ನಸುಕಿನಲಿ,

ಕುಂಚವು ಸಾವಿರ  ಕರಗಳಲಿ,

ಕೋಟಿ ಚಿತ್ರಗಳ ಬಿಡಿಸುತಲಿ,

ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರುವ ಸಂಜೆಯಲಿ!

ಬಂದ, ಬಂದ, ರಾತ್ರಿಯ ರಾಜ,

ಬುವಿಗೆ ತಂದ ಹೊಸ ತೇಜ!

ಹಾಲನು ಹೊಯ್ದು, ಎದೆಯನು ತೊಯ್ದು,

ಮರೆಯಾದನು ಮನವನು ಕದ್ದೊಯ್ದು!

ಬಳಕುವ ನದಿಗಳ ಮೈಮಾಟ,

ಸಾಗರದಲೆಗಳ ಜಿದ್ದಿನ ಓಟ!

ಗಿರಿ, ಮೋಡಗಳ ಪ್ರೇಮ ಸಂಘರ್ಷ,

ತಂದಿದೆ ಕೊನೆಗೆ ಹರ್ಷದ ವರ್ಷ!

ಎಲ್ಲಿದೆ ಇಂತಹ ಮಾಯಾಲೋಕ?

ಕಾಣದ ಸ್ವರ್ಗವು ಬೇಕೇಕ?

ಇದ್ದರೂ ಗ್ರಹಗಳು  ಕೋಟಿ, ಕೋಟಿ,

ಸುಂದರ ಬುವಿಗೆ ಯಾರು ಸಾಟಿ?!