ಹಸಿಹಸಿ ಅನುಭವ

ಕಣ್ಣು ಕಣ್ಣು ಕಲೆತಾಗ,

ಎದೆಎದೆಗಳು ಮಿಡಿದಾಗ,

ಗರಿಗರಿಯ ಹೊಸ ರಾಗ,

ಜುಳು ಜುಳು ಹರಿದಾಗ!

ಮುಸಿ ಮುಸಿ ನೀ ನಕ್ಕಾಗ,

ಖುಷಿ ಖುಷಿಯು ಎದೆಯಾಗ,

ಢವ ಢವದ ನಿನ್ನೆದೆಯು

ಭಲೆ ಭಲೆ ಎಂದಾಗ!

ತುಟಿ ತುಟಿಗಳು ಬೆಸೆದಾಗ

ಹಸಿ ಹಸಿಯ ಅನುಭಾವ

ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯ ಮೈಯಾಗ,

ಚಳಿ ಚಳಿಯು ಬಿಟ್ಟಾಗ!

ಸುಗ್ಗಿಯ ಹಿಗ್ಗು

ಸುಗಿಯ ಕಾಲದ ಹುಗ್ಗಿಯ ಸವಿಯುವೆ,

ಸಗ್ಗದ ಹಿಗ್ಗಿನ ಬುಗ್ಗೆಯ ಹೀರುವೆ!

ಮೊಗ್ಗಿನ ನಗುವನು ಹಿಗ್ಗಿಸಿಬಿಡುವೆ,

ಜಗ್ಗದ ದುಃಖವ ಬಗ್ಗಿಸಿಬಿಡುವೆ!

ನುಗ್ಗುತ ಓಡುತ ಲಗ್ಗೆಯ ಹಾಕುವೆ,

ಒಗ್ಗದ ಮನಗಳ ಒಗ್ಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆ!

ಗಲ್ಲದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಘಲ್ಲೆನುತಿರಲು,

ಹುಲ್ಲೆಗೆ ತುರುವೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವ,

ನಲ್ಲೆಯ ಗಲ್ಲವ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಗಿಲ್ಲುತ,

ಎಳ್ಳು ಬೆಲ್ಲವ ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೆಲ್ಲುವೆ!

ಹುಬ್ಬಿನ ಬಾಣಕೆ ಎದೆಯನು ಉಬ್ಬಿಸಿ,

ನನ್ನಯ ಗುಬ್ಬಿಯ ತಬ್ಬುತ ಹಿಡಿಯುವೆ!

ಹಬ್ಬದ ದಿನವು ಅಬ್ಬೆಗೆ ನಮಿಸಿ,

ಕಬ್ಬನು ಸವಿದು, ಒಬ್ಬಟ್ಟುಣ್ಣುವೆ!

ಯತ್ರ ನಾರ್ಯಸ್ತು ಪೂಜ್ಯಂತೆ...

ನಾಚಿಕೆಯಲಿ ತಲೆಯಿಂದು ತಗ್ಗಿದೆ, ನಿಂತಿಲ್ಲವಿನ್ನೂ ಕಣ್ಣೀರಧಾರೆ,

ಭಾರತಾಂಬೆಯ ಮಡಿಲಲಿ ಮುದುಡಿವೆ ಹೊಸ ಕನಸುಗಳು,

ಪೈಶಾಚಿಕತೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ನಲುಗಿವೆ ನವಕುಸುಮಗಳು.

“ಕಾಮಾತುರಾಣಾಂ ನ ಭಯಂ ನ ಲಜ್ಜಾ”,

ಹತೋಟಿಯಿಲ್ಲದ ಮೃಗಗಳೇ ನಾವು?

ನಾಗರಿಕತೆಯು ಕೇವಲ ಕಥೆಯಾಗುಳಿದಿದೆಯೇ?

“ನ ಸ್ತ್ರೀ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಮರ್ಹತಿ”

ಭಂಡ, ಪುಂಡ ಕಾಮುಕರ ಭಯವೇ?

ಅವರನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಅಸಮರ್ಥತೆಯೇ?

“ಯಾ ದೇವೀ ಸರ್ವಭೂತೇಷು ಶಕ್ತಿ ರೂಪೇಣ ಸಂಸ್ಥಿತಾ”

ಆ ತಾಯಿಯಿಂದು ಶಕ್ತಿಹೀನಳಾಗಿ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿರುವಳೇ?

ಮಹಿಷರು, ರಕ್ತ ಬೀಜಾಸುರರು ಅಟ್ಟಹಾಸಗೈಯ್ಯುತ್ತಿರುವರೇ?

“ಧರ್ಮ ಸಂಸ್ಥಾಪನಾರ್ಥಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ ಯುಗೇ ಯುಗೇ”

ಹೇ ದೇವ! ಇನ್ನೂ ಧರ್ಮವು ಉಳಿದಿದೆಯೇ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ?

ದ್ರೌಪದಿಯ ಪೊರೆದರೆ ಸಾಕೆ? ಸಂಕಟದ ಆರ್ತನಾದವು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲವೇ?

“ಯತ್ರ ನಾರ್ಯಸ್ತು ಪೂಜ್ಯಂತೆ ತತ್ರ ರಮಂತೇ ದೇವತಾ:”

ತೊರೆದುಬಿಟ್ಟರೇ ದೇವತೆಗಳು ನಮ್ಮ ನಾಡನೇ?

ನಿಲ್ಲದಾಗಿದೆ ಈ ನಾಚಿಕೆಗೇಡಿನ ಪೈಶಾಚಿಕ ವರ್ತನೆ!

ಕನ್ನಡಿಗನ ಕಥೆ

ಕನ್ನಡ, ಕನ್ನಡ, ಕನ್ನಡವೆಂದರೂ ವೇದಿಕೆಯನೇರಿ,

“ಎನ್ನಡ”, “ಎಕ್ಕಡ”, “ವ್ಹಾಟ್ ಡ”, ಎನ್ನುವುದಾಯಿತು ದಿನಚರಿ.

ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಎಂದು ಅಚ್ಚರಿ ಪಡದಿರಿ,

ಇದು “ಅತಿಥಿ ದೇವೋಭವ” ದ ವಿಪರೀತಾರ್ಥದ ಪರಿ!



ಊರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಡ್ಡಾಯ ಮಾಡಿ ಎಂದರು.

ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳಿಸಿದರು,

ಐ.ಟಿ., ಬಿ.ಟಿ., ಮಾಡಿಸಿ ವಿದೇಶಕೆ ರವಾನಿಸಿದರು,

ಕನ್ನಡದ ಮಾಣಿಯ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಮುಸುರೆ ತೊಳೆಸಿದರು!

ಮನದ ಮಣ್ಣಿನಲಿ

ಮನದ ಮಣ್ಣಿನಲಿ ಕುಡಿಯೊಡೆದ ಬಯಕೆಗೆ

ಆಸೆಯ ನೀರೆರೆದು, ಊಹೆಯ ಬೆಳಕನಿತ್ತು,

ಬೆಳೆಸಿ ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿಸಿ, ಫಲ ಕೊಡದ ಅದರ

ರೆಂಬೆಗೆ ನೇಣು ಹಾಕಿಕೊಂಡವರೇ ಹೆಚ್ಚು!

ಯುಗಾದಿಯಿಂದ ಯುಗಾದಿಯವರೆಗೆ

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಜ್ಜಾಗಿದೆ ರಂಗಮAಚ,

ಹೊಸ ಕಿರಣಗಳ ಬೆಳಕಿನಲಿ, ಹೊಸ ಚಿಗುರು ಬಣ್ಣಗಳ,

ಕೋಗಿಲೆಗಳ ಸಂಗೀತದ ಹೊನಲಿನಲಿ.

ಮಾಸಿದ ಹಳೆಯ ತೆರೆಯು ಸರಿದಿದೆ,

ಹೊಸವರ್ಷದ ಭವ್ಯ ದೃಶ್ಯ ತೋರುತ.

ನೋಡಿದೆಡೆ ಹಸಿರು, ಮಾವುತೆಂಗುಗಳು ಬಸಿರು.

ಹೊಸ ದಿರಿಸಿನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು

ಹರುಷದಲಿ ಆಡಿ ನಲಿಯುತಿಹರು,

ಹಳೆಯ ನೋವನೆಲ್ಲ ಮರೆತು, ಹೊಸ ಆಸೆಗಳ ಹೊತ್ತು.

ನಾಟಕ ಸಾಗಿದೆ ಅನವರತ,

ಹೊಸ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಹೊಸ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು,

ಪ್ರೇಕ್ಷಕರೇ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು, ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳೇ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು.

ಕಾಲಚಕ್ರ ತಿರುಗುತಿದೆ, ಋತುಗಳು ಓಡುತಿವೆ,

ಯುಗಾದಿಯಿಂದ ಯುಗಾದಿಯವರೆಗೆ

ಇದೇ ನಿರಂತರ ಜೀವನ ನಾಟಕದ ನೋಟ!

ಚಿಣ್ಣರಾಟ (ತಲ ಷಟ್ಪದಿ)

 ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ

ಚಿಟ್ಟೆ ಬಂತು

ಬಟ್ಟೆ ರಂಗು ರಂಗಲಿ

ಹೊಟ್ಟೆಮೇಲೆ

ಪಟ್ಟೆ ಪಟ್ಟೆ

ಪುಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ನಾಲಿಗೆ

 

ಬೆಕ್ಕು ಬಂತು

ನೆಕ್ಕಿ ಕುಡಿದು

ಸೊಕ್ಕಿನಿಂದ ಹಾಲನು

ನಕ್ಕು ನಿಂತು

ಚಿಕ್ಕ ಹಲ್ಲು

ಬೆಕ್ಕು ತಾನು ತೋರಿತು

 

ನಾಯಿ ಮರಿಯು

ಬಾಯಿ ತೆರೆದು

ಜೀಯ ತಿಂಡಿಯೆಂದಿತು

ತಾಯಿ ನಾಯಿ

ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ

ಕಾಯಿ ತಂದು ಕೊಟ್ಟಿತು