ಸುಗಿಯ ಕಾಲದ ಹುಗ್ಗಿಯ ಸವಿಯುವೆ,
ಸಗ್ಗದ ಹಿಗ್ಗಿನ ಬುಗ್ಗೆಯ ಹೀರುವೆ!
ಮೊಗ್ಗಿನ ನಗುವನು ಹಿಗ್ಗಿಸಿಬಿಡುವೆ,
ಜಗ್ಗದ ದುಃಖವ ಬಗ್ಗಿಸಿಬಿಡುವೆ!
ನುಗ್ಗುತ ಓಡುತ ಲಗ್ಗೆಯ ಹಾಕುವೆ,
ಒಗ್ಗದ ಮನಗಳ ಒಗ್ಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆ!
ಗಲ್ಲದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಘಲ್ಲೆನುತಿರಲು,
ಹುಲ್ಲೆಗೆ ತುರುವೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವ,
ನಲ್ಲೆಯ ಗಲ್ಲವ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಗಿಲ್ಲುತ,
ಎಳ್ಳು ಬೆಲ್ಲವ ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೆಲ್ಲುವೆ!
ಹುಬ್ಬಿನ ಬಾಣಕೆ ಎದೆಯನು ಉಬ್ಬಿಸಿ,
ನನ್ನಯ ಗುಬ್ಬಿಯ ತಬ್ಬುತ ಹಿಡಿಯುವೆ!
ಹಬ್ಬದ ದಿನವು ಅಬ್ಬೆಗೆ ನಮಿಸಿ,
ಕಬ್ಬನು ಸವಿದು, ಒಬ್ಬಟ್ಟುಣ್ಣುವೆ!
ನಾಚಿಕೆಯಲಿ ತಲೆಯಿಂದು ತಗ್ಗಿದೆ, ನಿಂತಿಲ್ಲವಿನ್ನೂ ಕಣ್ಣೀರಧಾರೆ,
ಭಾರತಾಂಬೆಯ ಮಡಿಲಲಿ ಮುದುಡಿವೆ ಹೊಸ ಕನಸುಗಳು,
ಪೈಶಾಚಿಕತೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ನಲುಗಿವೆ ನವಕುಸುಮಗಳು.
“ಕಾಮಾತುರಾಣಾಂ ನ ಭಯಂ ನ ಲಜ್ಜಾ”,
ಹತೋಟಿಯಿಲ್ಲದ ಮೃಗಗಳೇ ನಾವು?
ನಾಗರಿಕತೆಯು ಕೇವಲ ಕಥೆಯಾಗುಳಿದಿದೆಯೇ?
“ನ ಸ್ತ್ರೀ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಮರ್ಹತಿ”
ಭಂಡ, ಪುಂಡ ಕಾಮುಕರ ಭಯವೇ?
ಅವರನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಅಸಮರ್ಥತೆಯೇ?
“ಯಾ ದೇವೀ ಸರ್ವಭೂತೇಷು ಶಕ್ತಿ ರೂಪೇಣ ಸಂಸ್ಥಿತಾ”
ಆ ತಾಯಿಯಿಂದು ಶಕ್ತಿಹೀನಳಾಗಿ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿರುವಳೇ?
ಮಹಿಷರು, ರಕ್ತ ಬೀಜಾಸುರರು ಅಟ್ಟಹಾಸಗೈಯ್ಯುತ್ತಿರುವರೇ?
“ಧರ್ಮ ಸಂಸ್ಥಾಪನಾರ್ಥಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ ಯುಗೇ ಯುಗೇ”
ಹೇ ದೇವ! ಇನ್ನೂ ಧರ್ಮವು ಉಳಿದಿದೆಯೇ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ?
ದ್ರೌಪದಿಯ ಪೊರೆದರೆ ಸಾಕೆ? ಸಂಕಟದ ಆರ್ತನಾದವು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲವೇ?
“ಯತ್ರ ನಾರ್ಯಸ್ತು ಪೂಜ್ಯಂತೆ ತತ್ರ ರಮಂತೇ ದೇವತಾ:”
ತೊರೆದುಬಿಟ್ಟರೇ ದೇವತೆಗಳು ನಮ್ಮ ನಾಡನೇ?
ನಿಲ್ಲದಾಗಿದೆ ಈ ನಾಚಿಕೆಗೇಡಿನ ಪೈಶಾಚಿಕ ವರ್ತನೆ!
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಜ್ಜಾಗಿದೆ ರಂಗಮAಚ,
ಹೊಸ ಕಿರಣಗಳ ಬೆಳಕಿನಲಿ, ಹೊಸ ಚಿಗುರು ಬಣ್ಣಗಳ,
ಕೋಗಿಲೆಗಳ ಸಂಗೀತದ ಹೊನಲಿನಲಿ.
ಮಾಸಿದ ಹಳೆಯ ತೆರೆಯು ಸರಿದಿದೆ,
ಹೊಸವರ್ಷದ ಭವ್ಯ ದೃಶ್ಯ ತೋರುತ.
ನೋಡಿದೆಡೆ ಹಸಿರು, ಮಾವುತೆಂಗುಗಳು ಬಸಿರು.
ಹೊಸ ದಿರಿಸಿನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು
ಹರುಷದಲಿ ಆಡಿ ನಲಿಯುತಿಹರು,
ಹಳೆಯ ನೋವನೆಲ್ಲ ಮರೆತು, ಹೊಸ ಆಸೆಗಳ ಹೊತ್ತು.
ನಾಟಕ ಸಾಗಿದೆ ಅನವರತ,
ಹೊಸ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಹೊಸ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು,
ಪ್ರೇಕ್ಷಕರೇ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು, ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳೇ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು.
ಕಾಲಚಕ್ರ ತಿರುಗುತಿದೆ, ಋತುಗಳು ಓಡುತಿವೆ,
ಯುಗಾದಿಯಿಂದ ಯುಗಾದಿಯವರೆಗೆ
ಇದೇ ನಿರಂತರ ಜೀವನ ನಾಟಕದ ನೋಟ!
ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ
ಚಿಟ್ಟೆ ಬಂತು
ಬಟ್ಟೆ ರಂಗು ರಂಗಲಿ
ಹೊಟ್ಟೆಮೇಲೆ
ಪಟ್ಟೆ ಪಟ್ಟೆ
ಪುಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ನಾಲಿಗೆ
ಬೆಕ್ಕು ಬಂತು
ನೆಕ್ಕಿ ಕುಡಿದು
ಸೊಕ್ಕಿನಿಂದ ಹಾಲನು
ನಕ್ಕು ನಿಂತು
ಚಿಕ್ಕ ಹಲ್ಲು
ಬೆಕ್ಕು ತಾನು ತೋರಿತು
ನಾಯಿ ಮರಿಯು
ಬಾಯಿ ತೆರೆದು
ಜೀಯ ತಿಂಡಿಯೆಂದಿತು
ತಾಯಿ ನಾಯಿ
ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ
ಕಾಯಿ ತಂದು ಕೊಟ್ಟಿತು
ಶರಪಂಜರ ಚಿತ್ರದ "ಹದಿನಾಲ್ಕು ನಿಮಿಷ ವನವಾಸದಿಂದ..." ಹಾಡಿನ ಧಾಟಿ
ಹದಿನಾಲ್ಕು ನಿಮಿಷ ಬಾಂಡ್ಲಿಯೊಳಗಿಂದ ಎದ್ದು ಬಂದಿತು ಬೋಂಡ
ಎದ್ದು ಬಂದಿತು ಬೋಂಡ
ಸಾಟಿಯಿಲ್ಲದ ಆ ಅಡುಗೆಭಟ್ಟನ ಪಾತ್ರೆಯ ಆಸೆರೆ ಒಂದೇ
ಸಾಕೆಂದಿತು ಆ ಬೋಂಡ
ಅಗ್ನಿಪರೀಕ್ಷೆಯ ಎಣ್ಣೆ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿಯಾಯಿತು ಬೋಂಡ
ಅಗ್ನಿಯು ಕಾದು ಘೋಷಿಸಿದ ಬೋಂಡ ಬೆಂದಿದೆ... ಬೋಂಡ ಬೆಂದಿದೆ
ಅಲ್ಪ ಗಿರಾಕಿಯ ಕಲ್ಪನೆ ಮಾತಿಗೆ ಅಳುಕಿದ ಆ ಭಟ್ಟ
ಬೋಂಡ ಕೆಟ್ಟಿದೆ... ಬೋಂಡ ಸುಟ್ಟಿದೆ... ಎಂದನೆ ರೋಸಿದ ಭಟ್ಟ
ಅತ್ತು ಬೋಂಡಗಳ ತಿಪ್ಪೆಗೆ ಹಾಕಿದ ಮೂರ್ಖನಾದ ಭಟ್ಟ...
ಪೂರ್ಣ ಬೆಂದಿದ ಪೂರ್ಣ ಊದಿದ ಬೋಂಡವ ಕಂಡಳು ಪತ್ನಿ
ಒಳ್ಳೆ ಬೋಂಡಕೆ ತಿಪ್ಪೆ ಆಸರೆಯೆ ನಿರ್ದಯಿ ಭಟ್ಟ..., ನಿರ್ದಯಿ ಭಟ್ಟ...
ಪಾತ್ರೆಗೆ ಬಂದವು ಮತ್ತೆ ಬೋಂಡಗಳು
ಬೋಂಡಕೆ ಶಾಂತಿನಿಕೇತನ
ಒಳ್ಳೆ ಬೋಂಡವೇ.. ನನ್ನ ಬೋಂಡವೇ,,, ಎನ್ನುತ ಭಟ್ಟನ ಆಗಮನಾ
ಸಂಗಮ ಸಮಯದೆ ಭಟ್ಟ ಬಿದ್ದನಾ
ಚಿರವಿರಹವೇ ಬೋಂಡದ ಜೀವನ!
